DEM İSTİYORUM

Neyse ki farz sünnet tekmili bitti
Arka saftakiler dağıldı gitti

Babanın kendisi hala ordaydı
Kaçamazdı çünkü en ön saftaydı

Önündeki Hoca duaya geçti
Erenler demsizdi bir içi geçti

Ellerini açmış baş yukarıda
Hoca Tanrıya tam yakarıda:

"Allah bize iman din nasip eyle
Ol merhametinden bol ihsan eyle"

Cemaat "Amin!" der her söylenene
Birden bir ışıktır çaktı zihnine

Allahla yapılan bu pazarlıktan
Belki pay çıkardı onca duadan

Elbet içlerinde bir eren vardı
Yüz su hürmetinden yararlanırdı

Başladı içinden dua etmeye
"Allahım bana da dem ver!" demeye

Erenler sessizlik sınırın aştı
Mırıltısı tam Hoca'ya ulaştı

Hoca hırsla döndü ki arkasında
Bektaşi babası dem havasında

Bağırdı "zındık sen ne edersin?
Din iman yerine zıkkım dilersin"

Baba düşündü ki papuç pahalı
Onu linç ettirir bu taş kafalı

Tam yerinde sözler söylemeliydi
Bunlarla öfkeyi önlemeliydi

Dedi "ey cemaat ne var kızacak?
Günahkar olacak hem bağıracak"

"Gitmeyin ardından böyle Hoca'nın
Tanrı kul arasın böyle açanın"

"Adamda iman yok din iman ister
Ve günaha sizi de ortak eder"

"Benim imanım var demim yok idi
Tanrı huzurunda yüzüm ak idi"

"Ondan dem istedim eğer vermezse
Gelmem bu camiye dem göndermezse"

Kimi homurdandı kimi güldüler
Daha da camide hiç görmediler

Derviş Baba dem Ali'nin demidir
Küfrü iman olmuş canlar emidir

13/III/1993